Schat, we gaan een relatie aan voor vier jaren. Oké, je kunt hooguit nog twee optiejaren verdienen als je voldoet aan al mijn KPI’s. Dat klinkt best gek toch?

En helemaal na die prachtige feestdagen. Een tijd van samenkomen met familie en het centraal stellen van de mooie langdurige verbindingen die je met elkaar hebt.
– Maar hoe wil jij die zakelijke samenwerkingen aangaan in 2023?
– Hoe benut je het maximale potentieel van jouw toekomstige partner?
– En welke energie stop je zelf in de samenwerking?
Wat mij betreft essentiële vragen voor de start van iedere relatie.

Toch zie je die grondhouding bij zakelijke samenwerkingen nauwelijks terugkomen. Laten we bij het begin beginnen: als er geen gelukkig huwelijk is, is het logisch om de markt te gaan verkennen. Alleen bij Europese Aanbestedingen worden ook gelukkige huwelijken verplicht om na een aantal jaren de markt opnieuw te verkennen. En waarom? Ik heb de reden hiervan nooit begrepen. In een gelukkig huwelijk lijkt mij dat namelijk totaal overbodig.

Maar ook in samenwerkingen die zijn ontstaan vanuit onderhandse trajecten zie ik ongezonde elementen. Te weinig focus op gelijkwaardigheid of een win-win situatie voor beide partijen. Dit zijn veelal traditionele klant-leverancier relaties waarbij alle risico’s één op één bij de leverancier neergelegd worden. We zien het in 2022 allemaal terug met de hoge inflatie, stijging van de energiekosten en een toenemende druk op de arbeidsmarkt. De reactie is nu over het algemeen: lieve schat, ik snap waar je mee te maken hebt, maar die bal ligt toch echt bij jou. Terwijl die midden op tafel zou moeten liggen. Deze externe ontwikkelingen vergroten bovendien de urgentie om anders naar samenwerkingen te kijken.

In toekomstige samenwerkingen dient de focus vooral te liggen op vertrouwen, de gezamenlijke gedragingen en strategische doelen. Wanneer je focust op deze doelen, gezamenlijke intenties en omgangsvormen bouw je pas echt aan vruchtbare, lange termijn relaties. En het mooie is dat je daarbij beiden al risicomijdend handelt omdat dit het gezamenlijke belang is.

Het is toch opmerkelijk dat uit onderzoek blijkt dat beperking van aansprakelijkheid op 1 staat in de meest uit onderhandelde voorwaarden. Terwijl juist die gezamenlijke doelstellingen het meest belangrijk zijn.

Mijn goede voornemen voor 2023 is dan ook dat we samenwerkingen meer gaan enten op andere uitgangspunten. Uitgangspunten die gezamenlijk met de focus op strategische doelstellingen succesvolle samenwerkingen gaan bewerkstelligen. En die uitgangspunten zijn wat mij betreft:
– Gelijkwaardigheid voor beide partijen: niet meer vanuit macht en wie betaald bepaald.
– Volledige transparantie van beide partijen: ook over verdienmodellen en de financiële situatie.
– Loyaliteit en integriteit: de relatie staat altijd centraal in ons handelen.
– Een match qua cultuur en identiteit: niet alleen met beide organisaties, maar ook met de belangrijkste sleutelfiguren.
– Proportionaliteit: een juiste verdeling van investeringen, kosten en potentiële opbrengsten.

Want beeld je nu eens in.. Zijn dat niet de uitgangspunten die ook leidend zijn in onze privérelaties. En zo’n gelukkig huwelijk, dat willen we toch allemaal?

Glenn Timmer, Asito geeft de pen door aan Fred Roos